Een tijd geleden ging ik voor mijn werk met de trein naar Amsterdam. In de ochtendspits staat het hele perron vol met voornamelijk studenten en scholieren. Als de trein eraan komt, positioneren ze zich, semi nonchalant, precies waar de deur opent. Op het moment dat we instappen, is het ieder voor zich. Vliegensvlug schiet iedereen naar binnen om een plek te bemachtigen. Ik voel mij vaak spuit 11, want ik ben 9 van de 10 te laat. Balend en zuchtend stond ik het half uur uit. En dan duurt de treinreis erg lang hoor! Dit ging een paar dagen door totdat ik mij bedacht: de uitspraak van de stoรฏcijnse filosoof Epictetus: “๐๐ฟ ๐ถ๐ ๐บ๐ฎ๐ฎ๐ฟ ๐ญ ๐๐ฒ๐ด ๐ป๐ฎ๐ฎ๐ฟ ๐ด๐ฒ๐น๐๐ธ ๐ฒ๐ป ๐ฑ๐ฎ๐ ๐ถ๐ ๐ท๐ฒ ๐ฟ๐ถ๐ฐ๐ต๐๐ฒ๐ป ๐ผ๐ฝ ๐๐ฎ๐ฎ๐ฟ ๐ท๐ฒ ๐ถ๐ป๐๐น๐ผ๐ฒ๐ฑ ๐ผ๐ฝ ๐ต๐ฒ๐ฏ๐.” In die tijd was ik ook aan het trainen voor de Marathon van Berlijn en had een nogal saaie stabiliteitsoefening gekregen van mijn coach: afwisselend van de รฉรฉn op de andere been staan. Dus ik dacht: wat als ik dat half uur daar nou voor gebruik? Tuurlijk bleef ik mijn best doen te kunnen zitten, maar wist vanaf toen wat mij te doen stond. Momenten van ongemak, misschien irritatie, toch nuttig invullen. En zo kunnen we elk nadeel tot een voordeel of les ombuigen. Want als dingen je dan toch overkomen, maak er dan het beste van. Gaat een opdracht niet door? Belt een klant niet terug? Neemt een van je beste werknemers ontslag? Is er een stroomstoring? Breng jezelf niet onnodig van slag, maar bedenk hoe je het effect van de situatie kunt ombuigen. Om zo stabieler in je leven en werk te staan.
