Karin werkt bij een groot transportbedrijf waar zij verantwoordelijk is voor de logistieke afhandeling van de orders. Als kind was ze al dol op het maken van lijstjes en planningen. Dus die logistieke wereld paste precies bij haar. Maar de aflopen jaren had ze te veel lijstjes en planningen gemaakt. In een korte tijd waren twee collega’s vertrokken en had ze in haar voortvarendheid hun lijstjes erbij genomen. Dat ging een tijdje goed. Ze genoot van de drukte, voelde zich productief én waardevol. Totdat ze in een gesprek met haar manager onverwacht ging huilen en niet meer kon stoppen. Ze wilde niet, maar ze werd naar huis gestuurd. Het bleek thuis precies zo te gaan. Alle dagen waren minutieus uitgestippeld; de tijd werd goed besteed. Maar toen ze thuis kwam te zitten en gesprekken met haar man voerde, gaf hij haar iets terug waarvan ze schrok. Hij ervaarde het leven met haar als logistieke machine. Terwijl hij dat zei, viel het haar pas op dat hij er moe uitzag. De stoïcijnen vonden ook dat je je tijd goed moest besteden, maar vroegen zich af: kun je hier soms te ver in gaan? Tijd komt nooit meer terug, dus zorg ervoor dat het goed wordt besteed. Stoïcijn Seneca zei: “Al wordt ons leven drukker, het wordt daarmee niet per se zinvoller.” Zaak om de dingen die je doet te prioriteren. Doen we echt de dingen die we belangrijk vinden of zitten we de tijd te verlummelen? En wat is dan belangrijk? De stoïcijnen hadden een belangrijk doel: een beter mens worden.
𝗘𝗲𝗻 𝗼𝗲𝗳𝗲𝗻𝗶𝗻𝗴
Ga een week lang elke avond terugblikken op de dag en zet alle activiteiten op een rijtje. Vraag je per activiteit af: heeft dit bijgedragen aan het worden van een beter mens óf aan het doen van iets belangrijks? De evaluatie laat zich raden. Zorg er dus voor dat je een combinatie hebt van alledaagse dingen en belangrijke zaken.
