Het einde van de training ‘Leidinggeven’ was in zicht en het gesprek kwam op complimenten geven. John, een van deelnemers, trok een moeilijk gezicht en zei: “Leuk en aardig die complimenten, maar het moet wel oprecht zijn anders hoeft het voor mij niet. Laatst was mijn manager op cursus geweest die riep ineens hoe goed we bezig waren terwijl we weten dat het nooit goed genoeg is voor hem.” De anderen humden met hem mee. We hebben een dubbel gevoel over complimenten. We weten dat het ons goed doet en dat het ook waardevol is om een compliment te geven. Uit allerlei onderzoeken blijkt dat we door complimenten: gelukkig worden, meer werkplezier krijgen, betere prestaties leveren, de werksfeer leuker is, mensen minder snel ziek worden รฉn dat we meer zelfvertrouwen krijgen. En toch is het soms zo verdomd lastig. Het eenmalig, geforceerd, een compliment geven zal niet veel uithalen. De stoรฏcijnen gaan er ook vanuit dat eenmalige gebeurtenissen ons niet gelukkiger maken, maar dingen die we regelmatig doen wรฉl. En met name de dingen die te maken hebben met de ander(en). Die we met anderen doen en voor anderen. Een compliment geven en je waardering uitspreken is daar รฉรฉn van. We kunnen er lang over praten, maar het komt dit neer: ‘๐ด๐ฒ๐๐ผ๐ผ๐ป’ ๐ฑ๐ผ๐ฒ๐ป. Dan gaat het geforceerde er vanzelf af en krijgen we allemaal wat we willen: ๐บ๐ฒ๐ฒ๐ฟ ๐๐ฎ๐ฎ๐ฟ๐ฑ๐ฒ๐ฟ๐ถ๐ป๐ด ๐๐ผ๐ผ๐ฟ ๐ต๐ฒ๐ ๐น๐ฒ๐๐ฒ๐ป ๐ฒ๐ป ๐ฑ๐ฒ ๐บ๐ฒ๐ป๐๐ฒ๐ป ๐ผ๐บ ๐ท๐ฒ ๐ต๐ฒ๐ฒ๐ป.