Ik ben een zeiler. Ik heb mijn zeilboot 14 jaar geleden gekocht zonder al te veel zeilervaring. Een oud besje. Een van de eerste keren toen ik enthousiast het water opging, kwam ik in slecht weer. De eerste neiging is alle zeilen bijzetten om zo snel mogelijk de haven te bereiken. De boot ging scheef, we moesten ons vastzetten om niet overboord te slaan. Ik had de boel totaal niet onder controle. Gelukkig ben ik in de haven teruggekeerd, maar vraag mij niet hoe. Ik moet hier nog vaak aan terugdenken. NU weet ik dat het het beste is om alle zeilen te laten zakken en een klein “zakdoekje” als voorzeil te houden. Met als gevolg dat de boot minder scheef gaat liggen en rust wederkeert. We komen soms in zwaar weer, ook als leider. Economisch, organisatorisch, emotioneel, relationeel. Met gevolg frustratie, boosheid, verdriet, machteloos. Met alle macht kleunen we door, om ons hele boeltje veilig te stellen. De kunst is om de rust te bewaren, overzicht te krijgen. Juist de vaart eruit te halen ipv op volle toeren verder gaan. Door stil te staan, te reflecteren en in te grijpen.
